Zondag 10 november 2013

Zondag 10 november 2013

Het concert van vandaag was in Hamilton, op dezelfde locatie waar we tijdens de Take Five Tour arme Margaret een triangel-complex bezorgden. Inmiddels lijkt ze die schok gelukkig te boven en is Bernie weer terug bij The Ambassadors zodat we onze belofte om niet meer naar Canada te komen met een gerust hart hadden kunnen verbreken… Voorafgaand aan het concert waren we uitgenodigd bij dirigent Harold en zijn vrouw Betty voor een bakkie koffie en een warme lunch en dus moest er al vroeg in de ochtend gerepeteerd worden. Voor het concert van vandaag besloten we de Canon van Pachelbel aan het programma toe te voegen en af te sluiten met een Hollandse zomer en Canadese winter.

De ontvangst bij Harold en Betty was zoals we inmiddels gewend zijn allerhartelijkst, en zittend aan de koffie vond Ferdinand het tijd om onze gastvrouw een compliment te maken over het enorm gezellige huis. “You have such a cosy house, Betty daar volledig mee verrassend.  “Cosy? … that’s the best compliment you can get!!!” Iets dat ons dan weer compleet verbaasde want zo complimenteus kenden wij Ferdinand toch niet?! Aangemoedigd door Betty’s enthousiasme vervolgde Ferdinand: “It looks like a museum! …..A MUSEUM?!?!?!?...... was Betty’s verbijsterde reactie, terwijl wij weer opgelucht adem konden halen: kijk zo kenden we onze Ferdinand tenminste weer…  Het lachsalvo dat vervolgens uit Harold en de Hi5-ers kwam bracht zelfs Ferdinand aan het twijfelen….had hij iets geks gezegd?? Of zijn poging het te verduidelijken met ‘niet zoals de Hermitage’ er veel goed aan deed?? …wel bij de lachers, die steeds meer moeite hadden het droog te houden… Gelukkig stond de lasagne al in de oven en bedacht Betty dat we maar beter aan tafel konden gaan.

Onder het eten vroeg Harold belangstellend aan Henk of Sleigh Ride vanavond weer op het programma stond… een beetje argwanend vroeg Henk zich af waarom Harold dat eigenlijk wilde weten?? Een terechte argwaan, want Harold vroeg heel vriendelijk aan Henk of hij het woord kastanjes ditmaal gewoon als chestnuts kon uitspreken omdat hij niet zeker wist of hij het roosteren van chests maar vooral ook de nuts en de behoorlijk voorspelbare reactie van het publiek nog een keer aan kon… Iets waar de overige Hi5-ers zich helemaal in konden vinden.. Henk, eerlijk als altijd, vertelde Harold dat hij dat niet kon beloven en dat het niet spelen van de Sleigh Ride dan wellicht een betere optie was, maar ja, hoe moesten we dan die Kerstcd’s verkopen? Good Point, moest Harold toegeven, dus ja….

Op naar de kerk voor de thuiswedstrijd van de Ambassadors aan Charlton Avenue. De kerk bleek inmiddels prachtig gerenoveerd en met een kerk vol mensen die er duidelijk zin in hadden beloofde het een mooi concert te worden. The Ambassadors begonnen in ieder geval fantastisch, iets waar Henk dan ook terecht een groot compliment over maakte, daarbij alle aanwezige mannen uitnodigend om zich toch vooral bij het koor aan te sluiten, zodat ze met z’n allen volgend jaar naar Nederland konden komen!

Wij begonnen met een schitterende Canon, daarmee Henk’s verhaal over de uitvoering door een organist tijdens een huwelijk volledig ontkrachtend, want wij hadden gelukkig geen toetsen die bleven hangen en de fagottist had zowaar een goede middag …jaja, het wordt nog eens wat! Na zo’n begin is het lekker muziek maken en wordt het inderdaad gewoon een heel mooi concert, waar zowel publiek als uitvoerders van genieten.

Summertime was voor Henk een reden om eens te informeren of de Canadese zomer net zo beroerd was geweest als de Hollandse, maar dat bleek toch echt niet het geval. Sterker nog: het was een heerlijk zonnige en warme zomer geweest en dus besloten we vanmiddag de Canadese zomertijd te vertolken, want tenslotte was de Hollandse zomer met ‘Singing in the Rain’ (in de Sound of Musicals) al voorbij gekomen. En dus werden de jasjes uitgetrokken, de mouwen opgestroopt en ons zonnigste gezicht opgezocht zodat niets een prachtige vertolking van de Canadese versie nog in de weg stond.

 

 

De overgang naar sleetje rijden in een witte wereld was uiteraard reden om onze sjaals weer op te zoeken en ondertussen begon Henk maar weer eens over de gezellige kersttijd, de boom en……. Het roosteren van…
Harold barstte al in lachen uit voordat Henk het woord chest had uitgesproken, het daarmee voor Henk toch even behoorlijk lastig makend zijn verhaal serieus en geloofwaardig af te maken… Maar inmiddels was ook dit publiek meer dan bereid hem alles op voorhand te vergeven en zo konden we vol goede moed beginnen aan het laatste stuk van vandaag.

 

 

Voorafgaand aan het concert werden we ditmaal verrast met vijf heerlijke flessen Canadese wijn, iets dat Henk Hultink, één van de Ambassador-mannen tijdens zijn speech voor de collecte ter bestrijding van de kosten deed verzuchtten: “de eerste dag hadden ze het koud, dus moesten we sjaals voor ze kopen, de tweede dag hadden ze dorst, dus moest er wijn komen, als ze geen KLM-business class mochten vliegen hadden ze niet eens gekomen…. Moet ik nog meer zeggen om de collecte van HARTE bij u aan te bevelen???"

Nee…. Hij hoefde verder niets te vertellen, en ook deze Henk had de lachers binnen de kortste keren op zijn hand… what’s in a name?!

Zoals gezegd zijn er soms van die concerten die gewoon lekker en leuk zijn om te doen en dit was er duidelijk één van. Ook het publiek had er duidelijk van genoten en na afloop van het concert werden we overspoeld met bedankjes en complimenten. Er bleken twee oud-Honselersdijkers aanwezig te zijn die even precies wilden weten welke Hofland en van den Bossen hij nu precies voor zich had en hoewel Pieter niet van de kruidenier bleek te zijn en ook de van den Bossen in een andere hoek moesten worden gezocht kwamen we er uiteindelijk uit: ze kenden onze opa’s!

Na ons daaglijks bezoek aan Tim Hortons konden we op weg naar huis, waar Cathy op ons wachtte met de restanten van de Steak, salade en chicken en beef pies. Daarna besloten we te kijken naar de video van St Petersburg, tenslotte was dat pas 2 weken geleden…

                                                   “Jullie hebben ook geen leven hè”….

                                                             Klopt!   …..maar we slaan ons er dapper door heen!  J